Pisałam już o tym czym jest niepełnosprawność jak jest postrzegana i jak się z nią „obchodzić” w poprzednich wpisach o niepełnosprawności ruchowej i niepełnosprawnościach sensorycznych. Teraz chciałabym Sama nie wiem czemu tak długo zwlekałam z poradnikiem odnośnie osób niepełnosprawnych intelektualnie.
W preambule Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawach Osób Niepełnosprawnych. czytamy, iż:
niepełnosprawność, jest pojęciem ewoluującym i że niepełnosprawność wynika z interakcji między osobami z dysfunkcjami, a barierami wynikającymi z postaw ludzkich i środowiskowymi, które utrudniają osobom niepełnosprawnym pełny i skuteczny udział w życiu społeczeństwa, na zasadzie równości z innymi osobami.
To najnowsza definicja niepełnosprawności. Zwraca uwagę nie tylko na ograniczenia fizyczne i mentalne człowieka, ale przede wszystkim na jego możliwości funkcjonowania w środowisku.
Kogo nazywamy niepełnosprawnym intelektualnie?
Zgodnie ustaleniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), niepełnosprawność intelektualna oznacza*:
znacznie poniżej przeciętnego obniżenie poziomu funkcjonowania intelektualnego oraz wyraźnie osłabione zdolności do przystosowania się do życia społecznego (tzw. zachowanie przystosowawcze), występujące u danej osoby przed 18 rokiem życia.
Naukowcy podkreślają, że tylko wtedy można osobę uznać za niepełnosprawną intelektualnie, jeśli wszystkie trzy czynniki występują u niej jednocześnie.
Co to oznacza w praktyce? To że osobą niepełnosprawną intelektualnie nie jest np. człowiek źle przystosowany do pełnienia różnych ról w społeczeństwie, ale mający iloraz inteligencji w granicach normy lub powyżej. Nie jest także nią osoba z niższym ilorazem inteligencji, dobrze zaadaptowana społecznie.
Rodzaje niepełnosprawności intelektualnej:
Za osobę z niepełnosprawnością intelektualną uważamy tak, która w teście IQ Wechslera uzyskała poniżej 70 punktów:
stopień lekki – 69 – 55 IQ Wechslera.
Najczęściej spotykana forma niepełnosprawności, wynosi około 85% rozpoznań. Osoby niepełnosprawne intelektualnie w stopniu lekkim są samodzielne i potrafią funkcjonować w społeczeństwie. Mogą pracować, jednakże mają trudności z podejmowaniem decyzji dlatego nie powinny wykonywać zawodów w których własnie tego się wymaga. Powodem tego jest fakt iż nie osiągnęły etapu myślenia abstrakcyjnego w rozwoju poznawczym. Życie rodzinne przebiega bez trudności. Funkcjonują na poziomie 10-12 latków.
stopień umiarkowany – 54 – 35 IQ Wechslera.
Około 10% z wszystkich 4 typów niepełnosprawności intelektualnej to stopień umiarkowany. Do 9 roku życia rozwój dziecka jest prawidłowy, poza trudnościami w nabywaniu reguł społecznych. Dzieci mają problemy ze zrozumieniem czym jest lojalność, współdziałanie itp. Charakteryzuje ich również niezręczność fizyczna i powolny rozwój motoryczny. Osoby takie są w stanie nabyć umiejętności samoobsługowych, orientują się w dobrze znanym terenie. Najczęściej pracują w zakładach pracy chronionej. Ich funkcjonowanie można porównać do dziecka w wieku 6-9 letniego.
stopień znaczny – 34 – 20 IQ Wechslera
Objawy opóźnienia rozwoju psychofizycznego występują około 4-5. Mogą być samodzielne w czynnościach samoobsługowych, można wyuczyć ich drobnych czynności domowych. Nie są zdolne do nauki żadnego zawodu. Nie przekraczają wieku umysłowego dziecka w normie intelektualnej w wieku 3-6-lat.
stopień głęboki – poniżej 20 IQ Wechslera
Osoby u których rozpoznano niepełnosprawność intelektualną w stopniu głębokim, mogą opanować tylko najprostsze czynności samoobsługowe. Zazwyczaj wraz z upośledzeniem w stopniu głębokim występują ciężkie wady neurologiczne i fizyczne. Potrzebują całodobowej opieki. Ich poziom intelektualny nie przekracza wieku umysłowego trzyletniego dziecka.
Jak się zachować w kontakcie z osobą niepełnosprawną intelektualnie?
Zasady są właściwie takie same. Pamiętać należy przede wszystkim o zachowaniu szacunku wobec takiej osoby.
- Jeśli mamy do czynienia z dorosła osobą zwracamy się zawsze formą grzecznościową Pan/Pani. Chyba że wyraźnym życzeniem osoby z niepełnosprawnością intelektualną jest żeby mówić jej po imieniu.
- Zapytaj! zanim zdecydujesz się pomóc – to jest sztandarowa zasada w kontaktach z osobami z każda niepełnosprawnością. Najpierw pytaj, potem działaj. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w nowym nieznanym im wcześniej miejscu i wśród osób, które widza po raz pierwszy mogą się czuć zagubione. Nawet jeśli środowisko w którym są jest im znane zazwyczaj potrzebują trochę więcej czasu żeby odpowiedzieć na zadane pytanie. Daj jej ten czas.
- Nie decyduj! Mów o skutkach, podpowiadaj, ale nie podejmuj za nią decyzji. Wyjaśniaj dlaczego nie możesz zgodzić się na jej prośbę. Tłumacz, dlaczego to robisz np. ze względu na jej bezpieczeństwo.
- Osoby z niepełnosprawnościami posiadają swoją strefę intymną pisałam o tym szerzej w tym wpisie nie możesz jej przekraczać. Dotykanie, klepanie po plecach, chwytanie za dłoń bez pozwolenia może być niemiłe. Zdarzają się też odwrotne sytuacje, kiedy osoba z niepełnosprawnością intelektualną przekracza Twoja strefę intymną. Jeśli sobie tego nie życzysz powiedz o tym w jasnym przekazie.
- Mów do osoby nie do opiekuna. W czasie rozmowy zwracaj się bezpośrednio do niej nie poprzez opiekuna. Czasami zdarzają się nadopiekuńczy rodzice, którzy dominują w rozmowie i chcą odpowiadać za dziecko, które może mówić. Ja zawsze zadaję pytanie jeszcze raz i czekam na odpowiedź osoby, która pytam „olewając” rodzica.
- Komunikuj się prostymi zdaniami. Żeby zostać dobrze zrozumianym mów prostymi zdaniami i pytaj czy jesteś rozumiany. Czasami osoby z niepełnosprawnością intelektualną, aby zadowolić rozmówcę, udzielają mu takich odpowiedzi, których on – ich zdaniem – oczekuje. Jeśli podejrzewamy, że mogła zaistnieć taka sytuacja, wtedy możemy zweryfikować jej odpowiedź pytając po jakimś czasie o to samo innymi słowami.
- Nie rozumiesz, poproś o powtórzenie. Mowa niektórych osób z niepełnosprawnością intelektualną jest niewyraźna, nie bój się, że nie rozumiesz, poproś o powtórzenie.
- Szanuj prawo do prywatności. Ta zasada również obowiązuje we wszystkich niepełnosprawnościach. Zanim dobrze nie poznasz osoby z niepełnosprawnością intelektualną (lub z inną niepełnosprawnością) nie zadawaj jej zbyt osobistych pytań. Zdarzają się też, że osoby niepełnosprawne są bardzo rozmowne i same bez pytania opowiadają historię swojej choroby i życia na pierwszym spotkaniu. Jeśli dla Ciebie taki temat jest krępujący, bądź nieinteresujący lub po prostu Cię męczy. W takiej sytuacji możesz zachować się asertywnie i wrócić do przewodniego tematu rozmowy zadając pytania nakierowujące.
Pamiętaj, że niepełnosprawność intelektualna nie jest chorobą, ale stanem umysłu** który wynika z powodu uszkodzenia lub nieprawidłowej budowy ośrodkowego układu nerwowego
#jakpomoczebyniezaszkodzic
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Najlepsza zasada, to że zawsze trzeba zachowywać się wobec drugiego człowieka z odpowiednim dla niego szacunkiem:)
Bardzo się cieszę z tego wpisu. Czasem człowiek nie wie, jak się zachować i nie strzelić gafy. Ja mam na to sposób- po prostu zachowuję się normalnie jak w stosunku do każdego. Nie mam jakichś specjalnych zachowań wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie. Czasem mam takich pacjentów (jestem pielegniarką) i zwracam się do nich pan/pani – co ciekawe, zawsze, ale to zawsze spotykam się ze zdziwieniem.
Bardzo się cieszę z tego wpisu. Czasem człowiek nie wie, jak się zachować i nie strzelić gafy. Ja mam na to sposób- po prostu zachowuję się normalnie jak w stosunku do każdego. Nie mam jakichś specjalnych zachowań wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie. Czasem mam takich pacjentów (jestem pielegniarką) i zwracam się do nich pan/pani – co ciekawe, zawsze, ale to zawsze spotykam się ze zdziwieniem.
Bardzo się cieszę z tego wpisu. Czasem człowiek nie wie, jak się zachować i nie strzelić gafy. Ja mam na to sposób- po prostu zachowuję się normalnie jak w stosunku do każdego. Nie mam jakichś specjalnych zachowań wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie. Czasem mam takich pacjentów (jestem pielegniarką) i zwracam się do nich pan/pani – co ciekawe, zawsze, ale to zawsze spotykam się ze zdziwieniem.
Bardzo się cieszę z tego wpisu. Czasem człowiek nie wie, jak się zachować i nie strzelić gafy. Ja mam na to sposób- po prostu zachowuję się normalnie jak w stosunku do każdego. Nie mam jakichś specjalnych zachowań wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie. Czasem mam takich pacjentów (jestem pielegniarką) i zwracam się do nich pan/pani – co ciekawe, zawsze, ale to zawsze spotykam się ze zdziwieniem.
Bardzo się cieszę z tego wpisu. Czasem człowiek nie wie, jak się zachować i nie strzelić gafy. Ja mam na to sposób- po prostu zachowuję się normalnie jak w stosunku do każdego. Nie mam jakichś specjalnych zachowań wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie. Czasem mam takich pacjentów (jestem pielegniarką) i zwracam się do nich pan/pani – co ciekawe, zawsze, ale to zawsze spotykam się ze zdziwieniem.
Nigdy nie rozmawiałam z taką osobą ale na przyszłość warto wiedzieć jak się zachować. Myślę że ten wpis jest bardzo pomocny! Przeczytałam dokładnie i postaram się zapamiętać wszystkie rady.
Nigdy nie rozmawiałam z taką osobą ale na przyszłość warto wiedzieć jak się zachować. Myślę że ten wpis jest bardzo pomocny! Przeczytałam dokładnie i postaram się zapamiętać wszystkie rady.
Każdego człowieka należy traktować z szacunkiem 🙂
Każdego człowieka należy traktować z szacunkiem 🙂
Każdego człowieka należy traktować z szacunkiem 🙂
Każdego człowieka należy traktować z szacunkiem 🙂
Bardzo, bardzo dobry wpis, który powinien stać się częścią edukacji obywatelskiej. Wiele osób wykazuje powściągliwość w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi, nie z ignorancji, a właśnie z niewiedzy. Ludzie często nie wiedzą, jak reagować w bezpośrednich kontaktach. Tylko nikt o tym nie mówi. Ty dajesz wspaniały, bardzo cenny instruktaż, choć wiele zawartych w nim wskazówek jest po prostu intuicyjna.
Bardzo, bardzo dobry wpis, który powinien stać się częścią edukacji obywatelskiej. Wiele osób wykazuje powściągliwość w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi, nie z ignorancji, a właśnie z niewiedzy. Ludzie często nie wiedzą, jak reagować w bezpośrednich kontaktach. Tylko nikt o tym nie mówi. Ty dajesz wspaniały, bardzo cenny instruktaż, choć wiele zawartych w nim wskazówek jest po prostu intuicyjna.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Mega trudny, ale bardzo ważny temat. Naprawdę wspaniałe porady, które pomogą uniknąć krępujących sytuacji, czy przypadkowego obrażenia kogoś.
Nigdy nie rozmawiałam z taka osobą, ale to ciężki temat. Ciągle boimy się, żeby nie urazić, nie zachować sie głupio w takich kontaktach. Cenne rady
Nigdy nie rozmawiałam z taka osobą, ale to ciężki temat. Ciągle boimy się, żeby nie urazić, nie zachować sie głupio w takich kontaktach. Cenne rady
Nigdy nie rozmawiałam z taka osobą, ale to ciężki temat. Ciągle boimy się, żeby nie urazić, nie zachować sie głupio w takich kontaktach. Cenne rady
Nigdy nie rozmawiałam z taka osobą, ale to ciężki temat. Ciągle boimy się, żeby nie urazić, nie zachować sie głupio w takich kontaktach. Cenne rady
Nigdy nie rozmawiałam z taka osobą, ale to ciężki temat. Ciągle boimy się, żeby nie urazić, nie zachować sie głupio w takich kontaktach. Cenne rady
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Dziękuję za ten wpis! Generalnie nie miałam zbyt wiele kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i nawet przy kimś, kto jest niepełnosprawny fizycznie nie zawsze wiem, jak się zachować: co dana osoba jest w stanie zrobić bez mojej pomocy, a co nie- bo nie chcę wciskać swojej pomocy na siłę i robić z kogoś bardziej niepełnosprawnego niż jest… A z osobami niepełnosprawnymi fizycznie to jeszcze trudniejsza historia.
Bardzo ważny wpis, dla tak trudnego tematu!
Bardzo ważny wpis, dla tak trudnego tematu!
Bardzo ważny wpis, dla tak trudnego tematu!
Bardzo ważny wpis, dla tak trudnego tematu!
Bardzo dobrze , że to napisałaś. Ale czemu test IQ ma decydować o inteligencji człowieka?? Mamy różne rodzaje inteligencji, nie tylko matematyczną. Ja po kilku próbach testu IQ podejrzewam, że osiągnęłabym wynik 10 – jakby dobrze poszło 🙂
Co do samych opiekunów osób niepełnosprawnych intelekt. zastanawiała mnie zawsze jedna rzecz: czemu ubierają swoich podopiecznych tak, że tak powiem: kretyńsko? Taki człowiek i tak skazany jest na ośmieszenie w społeczeństwie; zawsze mnie to jakoś zniesmaczało gdy rodzice ubierali swoje niepełnosprawne fizycznie lub intelektualnie dzieci, jak gdyby i tak nie zasługiwały na nic lepszego.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Bardzo dobrze , że to napisałaś. Ale czemu test IQ ma decydować o inteligencji człowieka?? Mamy różne rodzaje inteligencji, nie tylko matematyczną. Ja po kilku próbach testu IQ podejrzewam, że osiągnęłabym wynik 10 – jakby dobrze poszło 🙂
Co do samych opiekunów osób niepełnosprawnych intelekt. zastanawiała mnie zawsze jedna rzecz: czemu ubierają swoich podopiecznych tak, że tak powiem: kretyńsko? Taki człowiek i tak skazany jest na ośmieszenie w społeczeństwie; zawsze mnie to jakoś zniesmaczało gdy rodzice ubierali swoje niepełnosprawne fizycznie lub intelektualnie dzieci, jak gdyby i tak nie zasługiwały na nic lepszego.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Bardzo dobrze , że to napisałaś. Ale czemu test IQ ma decydować o inteligencji człowieka?? Mamy różne rodzaje inteligencji, nie tylko matematyczną. Ja po kilku próbach testu IQ podejrzewam, że osiągnęłabym wynik 10 – jakby dobrze poszło 🙂
Co do samych opiekunów osób niepełnosprawnych intelekt. zastanawiała mnie zawsze jedna rzecz: czemu ubierają swoich podopiecznych tak, że tak powiem: kretyńsko? Taki człowiek i tak skazany jest na ośmieszenie w społeczeństwie; zawsze mnie to jakoś zniesmaczało gdy rodzice ubierali swoje niepełnosprawne fizycznie lub intelektualnie dzieci, jak gdyby i tak nie zasługiwały na nic lepszego.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Bardzo dobrze , że to napisałaś. Ale czemu test IQ ma decydować o inteligencji człowieka?? Mamy różne rodzaje inteligencji, nie tylko matematyczną. Ja po kilku próbach testu IQ podejrzewam, że osiągnęłabym wynik 10 – jakby dobrze poszło 🙂
Co do samych opiekunów osób niepełnosprawnych intelekt. zastanawiała mnie zawsze jedna rzecz: czemu ubierają swoich podopiecznych tak, że tak powiem: kretyńsko? Taki człowiek i tak skazany jest na ośmieszenie w społeczeństwie; zawsze mnie to jakoś zniesmaczało gdy rodzice ubierali swoje niepełnosprawne fizycznie lub intelektualnie dzieci, jak gdyby i tak nie zasługiwały na nic lepszego.
Test Wechslera mierzy nie tylko inteligencję „matematyczną”. 🙂 Są tam na przykład pytania o wyjaśnienie pojęć albo sprawdzanie wiedzy o to kim była jakaś znana postać.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Fantastyczny i potrzebny wpis! W kontakcie z osobami niepełnosprawnymi zdarzają się momenty, kiedy nie wiadomo, jakie zachowanie będzie odpowiednie.
Streściłbym to tak: zachowuj się normalnie, bądź człowiekiem.
Streściłbym to tak: zachowuj się normalnie, bądź człowiekiem.
Streściłbym to tak: zachowuj się normalnie, bądź człowiekiem.
Streściłbym to tak: zachowuj się normalnie, bądź człowiekiem.
Streściłbym to tak: zachowuj się normalnie, bądź człowiekiem.
Ostatni raz miałam kontakt z osobą niepełnosprawną intelektualnie w dzieciństwie. W sanatorium. Koleżanka z pokoju zawsze szła na drugi oddział po chorego chłopca i się z nim bawiła i opiekowała się nim. Miałyśmy 10 i 12 lat. On był taki szczęśliwy z nami, śmiał się, przytulał nas. Z tego co pamiętam rozmawiałyśmy z nim jak z młodszym dzieckiem. Do końca życia będę pamiętała jego szczery śmiech.
Dobrze, że ten wpis 🙂 Rzucam go dalej w świat.
Ostatni raz miałam kontakt z osobą niepełnosprawną intelektualnie w dzieciństwie. W sanatorium. Koleżanka z pokoju zawsze szła na drugi oddział po chorego chłopca i się z nim bawiła i opiekowała się nim. Miałyśmy 10 i 12 lat. On był taki szczęśliwy z nami, śmiał się, przytulał nas. Z tego co pamiętam rozmawiałyśmy z nim jak z młodszym dzieckiem. Do końca życia będę pamiętała jego szczery śmiech.
Dobrze, że ten wpis 🙂 Rzucam go dalej w świat.
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Nie za często, ale jednak kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie mamy. Bardzo ważny temat poruszyłaś, bo często nie wiadomo jak się zachować czy w jaki sposób mówić. Miałem już takie sytuacje i faktycznie nie jest to łatwe. Dobry poradnik 🙂
Świetny tekst. Ja miałam styczność z osobami niepełnosprawnymi z racji, że moi rodzice zawodowo pracują z dziećmi niepełnosprawnymi, dużo mnie to nauczyło
Świetny tekst. Ja miałam styczność z osobami niepełnosprawnymi z racji, że moi rodzice zawodowo pracują z dziećmi niepełnosprawnymi, dużo mnie to nauczyło
Świetny tekst. Ja miałam styczność z osobami niepełnosprawnymi z racji, że moi rodzice zawodowo pracują z dziećmi niepełnosprawnymi, dużo mnie to nauczyło
Świetny tekst. Ja miałam styczność z osobami niepełnosprawnymi z racji, że moi rodzice zawodowo pracują z dziećmi niepełnosprawnymi, dużo mnie to nauczyło
Bardzo pomocne wskazówki. Miałam kiedyś przyjemność pracować na obozie letnim dla osób niepełnosprawnych psycho-fizycznie w Stanach. Pierwszy turnus był poprzedzony intensywnym kursem dla nas-opiekunów i wszystkie punkty, które znajdują się w tekście powyżej się w nim znalazły. Szczególnie zwróciło wtedy moją uwagę to, jak dużą świadomość swoich praw i swoich granic mają osoby niepełnosprawne w Stanach.
Bardzo pomocne wskazówki. Miałam kiedyś przyjemność pracować na obozie letnim dla osób niepełnosprawnych psycho-fizycznie w Stanach. Pierwszy turnus był poprzedzony intensywnym kursem dla nas-opiekunów i wszystkie punkty, które znajdują się w tekście powyżej się w nim znalazły. Szczególnie zwróciło wtedy moją uwagę to, jak dużą świadomość swoich praw i swoich granic mają osoby niepełnosprawne w Stanach.
Bardzo pomocne wskazówki. Miałam kiedyś przyjemność pracować na obozie letnim dla osób niepełnosprawnych psycho-fizycznie w Stanach. Pierwszy turnus był poprzedzony intensywnym kursem dla nas-opiekunów i wszystkie punkty, które znajdują się w tekście powyżej się w nim znalazły. Szczególnie zwróciło wtedy moją uwagę to, jak dużą świadomość swoich praw i swoich granic mają osoby niepełnosprawne w Stanach.
Bardzo pomocne wskazówki. Miałam kiedyś przyjemność pracować na obozie letnim dla osób niepełnosprawnych psycho-fizycznie w Stanach. Pierwszy turnus był poprzedzony intensywnym kursem dla nas-opiekunów i wszystkie punkty, które znajdują się w tekście powyżej się w nim znalazły. Szczególnie zwróciło wtedy moją uwagę to, jak dużą świadomość swoich praw i swoich granic mają osoby niepełnosprawne w Stanach.
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Super podsumowanie zasad! Niestety często nie wiemy jak się zachować „dobrze” mimo najlepszych chęci!
Zawsze mi brakowalo takiego poradnika! Miło, że na niego trafiłam 🙂
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Jasno i konkretnie. Jak to U Ciebie Rene!
Bardzo dobry tekst:) Mam brata niepełenosprawnego intelektualnie w stopniu znacznym, więc doskonale zdaję sobie sprawę, że ludzie nie wiedzą jak się zachowywać względem takich osób, nieraz byłam świadkiem takiej sytuacji. Zdecydowanie częściej zdarzają sie sytuacje, w których to osoba niepełnosprawna przekracza strefę intymną i chcę się przytulać, klepac po ramieniu, czy cały czas zadawać pytania, często powtarzać się. Najważniejsze, to traktować je z szacunkiem, poświęcać uwagę gdy tego potrzebują i w miarę możliwości zachowywać się normalnie, ale z uwzględnieniem faktu, że jest to osoba chora. Bo jakby ktoś zdrowy pytałby się mnie o coś 10 razy, to bym się wkurzyła, a z osobą niepełnosprawną jestem w stanie odpowiadać na to pytanie tyle razy ile będzie trzeba.
Byłam kiedyś wolontariuszką na Warsztatach Terapii Zajęciowej dla Osób Niepełnosprawnych. Jedna niepełnosprawna Pani w wieku ok 40-50 lat, która niemówiła i miała nie do końca sprawne dłonie, narysowała mój portret z pamięci (nie pozowałam), gdzie każdy kto raz mnie widział rozpoznałby, ze chodziło o mnie (kręcone włosy, okulary). To była chyba najbardziej wzruszająca chwila w moim życiu. Portret mam do dziś, mimo, że to byłoa dawno temu:)
Bardzo dobry tekst:) Mam brata niepełenosprawnego intelektualnie w stopniu znacznym, więc doskonale zdaję sobie sprawę, że ludzie nie wiedzą jak się zachowywać względem takich osób, nieraz byłam świadkiem takiej sytuacji. Zdecydowanie częściej zdarzają sie sytuacje, w których to osoba niepełnosprawna przekracza strefę intymną i chcę się przytulać, klepac po ramieniu, czy cały czas zadawać pytania, często powtarzać się. Najważniejsze, to traktować je z szacunkiem, poświęcać uwagę gdy tego potrzebują i w miarę możliwości zachowywać się normalnie, ale z uwzględnieniem faktu, że jest to osoba chora. Bo jakby ktoś zdrowy pytałby się mnie o coś 10 razy, to bym się wkurzyła, a z osobą niepełnosprawną jestem w stanie odpowiadać na to pytanie tyle razy ile będzie trzeba.
Byłam kiedyś wolontariuszką na Warsztatach Terapii Zajęciowej dla Osób Niepełnosprawnych. Jedna niepełnosprawna Pani w wieku ok 40-50 lat, która niemówiła i miała nie do końca sprawne dłonie, narysowała mój portret z pamięci (nie pozowałam), gdzie każdy kto raz mnie widział rozpoznałby, ze chodziło o mnie (kręcone włosy, okulary). To była chyba najbardziej wzruszająca chwila w moim życiu. Portret mam do dziś, mimo, że to byłoa dawno temu:)
Bardzo dobry tekst:) Mam brata niepełenosprawnego intelektualnie w stopniu znacznym, więc doskonale zdaję sobie sprawę, że ludzie nie wiedzą jak się zachowywać względem takich osób, nieraz byłam świadkiem takiej sytuacji. Zdecydowanie częściej zdarzają sie sytuacje, w których to osoba niepełnosprawna przekracza strefę intymną i chcę się przytulać, klepac po ramieniu, czy cały czas zadawać pytania, często powtarzać się. Najważniejsze, to traktować je z szacunkiem, poświęcać uwagę gdy tego potrzebują i w miarę możliwości zachowywać się normalnie, ale z uwzględnieniem faktu, że jest to osoba chora. Bo jakby ktoś zdrowy pytałby się mnie o coś 10 razy, to bym się wkurzyła, a z osobą niepełnosprawną jestem w stanie odpowiadać na to pytanie tyle razy ile będzie trzeba.
Byłam kiedyś wolontariuszką na Warsztatach Terapii Zajęciowej dla Osób Niepełnosprawnych. Jedna niepełnosprawna Pani w wieku ok 40-50 lat, która niemówiła i miała nie do końca sprawne dłonie, narysowała mój portret z pamięci (nie pozowałam), gdzie każdy kto raz mnie widział rozpoznałby, ze chodziło o mnie (kręcone włosy, okulary). To była chyba najbardziej wzruszająca chwila w moim życiu. Portret mam do dziś, mimo, że to byłoa dawno temu:)
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Bardzo ważny wpis, dużo się dowiedziałam.
Dobrze, że o tym piszesz. Ja ogromnie ubolewam nad faktem, że nie uczy się tego w szkole. W klasie, u jednego z moich dzieci, jest dziecko z zespołem Aspergera (wiem, że to nie niepełnosprawność), ale trwało półtora roku niż wywalczyliśmy serię spotkań z psychologiem, który miał za zadanie przekazać dzieciom przede wszystkim jak obcować z koleżanką/kolegą.
Dobrze, że o tym piszesz. Ja ogromnie ubolewam nad faktem, że nie uczy się tego w szkole. W klasie, u jednego z moich dzieci, jest dziecko z zespołem Aspergera (wiem, że to nie niepełnosprawność), ale trwało półtora roku niż wywalczyliśmy serię spotkań z psychologiem, który miał za zadanie przekazać dzieciom przede wszystkim jak obcować z koleżanką/kolegą.
Dobrze, że o tym piszesz. Ja ogromnie ubolewam nad faktem, że nie uczy się tego w szkole. W klasie, u jednego z moich dzieci, jest dziecko z zespołem Aspergera (wiem, że to nie niepełnosprawność), ale trwało półtora roku niż wywalczyliśmy serię spotkań z psychologiem, który miał za zadanie przekazać dzieciom przede wszystkim jak obcować z koleżanką/kolegą.
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Dzięki za ten wpis, w jasny sposób systematyzuje podstawowe informacje o niepełnosprawności i o komunikacji. Będę o tym pamiętać w moich kontaktach z osobami niepełnosprawnymi!
Poczułem się trochę, jakbym czytał swój licencjat, ale wszystkim tym, którzy za bardzo nie wiedzą z czym się je niepełnosprawność intelektualną polecam ten wpis!
Poczułem się trochę, jakbym czytał swój licencjat, ale wszystkim tym, którzy za bardzo nie wiedzą z czym się je niepełnosprawność intelektualną polecam ten wpis!
Poczułem się trochę, jakbym czytał swój licencjat, ale wszystkim tym, którzy za bardzo nie wiedzą z czym się je niepełnosprawność intelektualną polecam ten wpis!
Poczułem się trochę, jakbym czytał swój licencjat, ale wszystkim tym, którzy za bardzo nie wiedzą z czym się je niepełnosprawność intelektualną polecam ten wpis!
Wydaje mi się, że osoby niepełnosprawne psychicznie napawają ogół społeczeństwa – często niesłusznie (bo niepełnosprawni w ogóle nie powinni budzić jakiś dziwnych emocji) – większą, hm, konsternacją, niż osoby niepełnosprawne fizycznie. Dlatego super, że piszesz o takich rzeczach. I bardzo podoba mi się ikonografika podsumowująca 😉
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Tak tak, chodziło mi oczywiście o intelektualną, taki niefortunny skrót myślowy, poprawiłam 😉
Wydaje mi się, że osoby niepełnosprawne intelektualnie napawają ogół społeczeństwa – często niesłusznie (bo niepełnosprawni w ogóle nie powinni budzić jakiś dziwnych emocji) – większą, hm, konsternacją, niż osoby niepełnosprawne fizycznie. Dlatego super, że piszesz o takich rzeczach. I bardzo podoba mi się ikonografika podsumowująca 😉
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Tak tak, chodziło mi oczywiście o intelektualną, taki niefortunny skrót myślowy, poprawiłam 😉
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Tak tak, chodziło mi oczywiście o intelektualną, taki niefortunny skrót myślowy, poprawiłam 😉
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
Nie ma czegoś takiego jak niepełnosprawność psychiczna. 😉 Można co najwyżej mówić o chorobach psychicznych. A nawet osoba chorująca ma sprawną psychikę.
bardzo dobry wpis…wiele osób powinno przeczytać…często brak akceptacji, złe podejście wynika z niewiedzy. Dziekuję Ci
bardzo dobry wpis…wiele osób powinno przeczytać…często brak akceptacji, złe podejście wynika z niewiedzy. Dziekuję Ci
bardzo dobry wpis…wiele osób powinno przeczytać…często brak akceptacji, złe podejście wynika z niewiedzy. Dziekuję Ci
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Wykluczające te definicje. Niepełnosprawność intelektualną można nabyć po 18 roku życia. Można mieć uraz mózgu lub demencję i IQ drastycznie spada. SV stosuje się przecież również do takich osób. Jak zwykle urzędnicy się nie spisali. Mój lekarz zawsze mówi, że tak to jest, kiedy to urzędnicy, a nie lekarze, układają przepisy.
Post bardzo ważny, jeśli się weźmie wszystkich niesprawnych umysłowo pod uwagę, a nie tylko tych z definicji. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Warto być przygotowanym.
Bardzo ważne, co napisałaś:
do osób dorosłych mówić Pan, Pani. Niestety osoby z niepełnosprawnością intelektualną traktuje się jakby były dziećmi, niezależnie od wieku.
Mów do osoby – nie do opiekuna – jakże często nie zauważa się osób z niepełnosprawnością intelektualną. Mówi się o nich, ale nie do nich, a przecież mimo swojej niepełnosprawności wiele rozumieją.
Bardzo ważne, co napisałaś:
do osób dorosłych mówić Pan, Pani. Niestety osoby z niepełnosprawnością intelektualną traktuje się jakby były dziećmi, niezależnie od wieku.
Mów do osoby – nie do opiekuna – jakże często nie zauważa się osób z niepełnosprawnością intelektualną. Mówi się o nich, ale nie do nich, a przecież mimo swojej niepełnosprawności wiele rozumieją.
Dziękuję Ci gorąco za tę notkę! Dużo mi rozjaśniła.
Dziękuję Ci gorąco za tę notkę! Dużo mi rozjaśniła.
Dziękuję Ci gorąco za tę notkę! Dużo mi rozjaśniła.
Dziękuję Ci gorąco za tę notkę! Dużo mi rozjaśniła.
Dziękuję Ci gorąco za tę notkę! Dużo mi rozjaśniła.